Spring naar inhoud

‘Laat niemand in eenzaamheid sterven’

Als jij, of degene voor wie je zorgt, te horen krijgt dat genezing niet meer mogelijk is, breekt een moeilijke periode aan. Een periode vol onzekerheid waar in gevoelens van angst, boosheid en verdriet naar boven kunnen komen. Een periode waarbij je wel een extra steuntje in de rug kunt gebruiken.

Als je thuis wilt blijven
Wil jij, net als de meeste mensen, je laatste levensfase graag thuis doorbrengen? Alleen, of omringd en verzorgd door je partner, familie en/of vrienden (mantelzorgers)? Dan is er naast de hulp van de professionele zorg, vaak meer ondersteuning nodig. Vrijwilligers palliatieve terminale zorg (VPTZ) kunnen die ondersteuning bieden. VPTZ Oost Groningen zet vrijwilligers in bij je thuis en ook in verpleeghuizen.

De VPTZ Oost Groningen
De stichting is opgericht in 2006 en heeft circa 50 goed opgeleide vrijwilligers en 4 coördinatoren. Vanuit onze standplaats Veendam worden de inzetten centraal geregeld.
Het werkgebied is in de gemeenten Veendam, Stadskanaal, Westerwolde, Oldambt, Pekela, en een klein gedeelte Midden-Groningen (Muntendam, Meeden, Zuidbroek en Noordbroek).

Toegewijde vrijwilligers
De motivatie om vrijwilliger te worden bij de VPTZ is vaak iets willen betekenen voor mensen die bezig zijn afscheid te nemen van het leven.
Onze vrijwilligers zijn er voor jou en jouw naasten. Jouw wensen vormen het uitgangspunt voor de geboden hulp. Onze vrijwilligers kunnen één of enkele dagdelen per week komen. Net waar jij behoefte aan hebt. Dan kan de gehele week en in het weekend zowel overdag en ’s avonds (’s nachts niet). In principe hou je dezelfde vrijwilligers) zolang het nodig is. De vrijwilligers geven praktische zorg zoals familie, vrienden of buren die kunnen geven: aanwezig zijn, praten, gezelschap houden of samen een activiteit ondernemen. Wat je zou willen, bespreek je vooraf bij het intakegesprek. Het uitvoeren van medische, verpleegkundige en huishoudelijke taken doen zij niet. Dit is het werk van de professionele zorg.

Waarom een vrijwilliger toelaten in jouw laatste weken?
Hiervoor kunnen verschillende redenen voor zijn, zoals:
• Misschien hebben de mensen die voor je zorgen het zwaar. Een vrijwilliger kan hen af en toe waarnemen, zodat je mantelzorger een paar uurtjes voor zichzelf heeft om op te laden.
• Misschien wil je over dingen praten, waarmee je liever je naasten niet wilt belasten.
• Misschien heb je weinig mensen om je heen die je bijstaan en wil je wat vaker gezelschap.
• Misschien wil jij af en toe een specifieke activiteit doen, waarvoor je niemand hebt. Bijvoorbeeld een potje schaken of wandelen.

Je haalt maar niet zomaar iemand in huis
Voor sommige mensen is het een gek idee om in die laatste, kwetsbare fase een vreemde in huis te halen. Daarom is het goed om te weten dat je niet zomaar VPTZ-vrijwilliger bij ons wordt. Wij voeren eerst een uitgebreid intakegesprek met mensen die zich aanmelden. Bij geschiktheid volgen zij een intensieve training van 8 dagdelen. Daarnaast worden zij bij iedere inzet vakkundig begeleid en volgen zij regelmatig bijscholing.

Hoe gaat het in zijn werk?
Het begint met het aanmelden bij de VPTZ Oost Groningen. Dat kun je zelf doen, je naasten/mantelzorgers kunnen dat doen, maar je kunt je ook aanmelden via je huisarts of verpleegkundigen. Een van onze coördinatoren komt dan zo spoedig mogelijk langs voor een intakegesprek. Daarin bespreken we wat jij graag wilt, hoe vaak en op welke dagen en tijden. Na de intake hebben we een goed beeld van jou en je wensen en bekijken we welke vrijwilliger het beste bij jou en je wensen past.

Onze hulp is kosteloos en je hebt geen indicatie of verwijzing nodig.

Wacht niet te lang met het vragen om hulp! Beter vandaag dan morgen!

Bel of mail ons
Telefoon
: 06-10448298
Email: info@vptzoostgroningen.nl

Een vrijwilliger vertelt.

Afscheid in corona tijd
Als altijd melde ik me als vrijwilligster bij de balie. “Mevrouw, denkt u aan uw mondkapje.” Oh ik ben
het weer vergeten. Ik voel de weerstand binnen in me. Hoe kan ik nu mijn vrijwilligerswerk doen met
een kapje voor mijn gezicht? Ik kom bij mensen die aan het einde van hun leven beland zijn, daarbij
hebben ze ook nog dementie. Zijn die mondkapjes dan nog zo belangrijk? Belangrijker dan het
menselijke contact? Met mondkapje voor ga ik de lift van het verpleeghuis in. Op de derde verdieping
moet ik zijn. De gesloten afdeling waar alleen maar mensen wonen die dementie hebben. Op de
goede verdieping aangekomen, stuur ik de lege lift direct weer naar beneden, zodat de bewoners niet
kunnen gaan dwalen. Bij de zusterpost meld ik me opnieuw. “Fijn dat je er bent. Meneer de Goede is
vandaag een beetje boos. Hij wilde niet gewassen worden vandaag en met rust gelaten worden. Nu is
hij erg moe.” Ik loop naar de kamer van meneer de Goede toe. Naast zijn vermoeidheid en dementie
is hij ook doof. Contact maken is moeilijk. Hij verstaat mij niet en sluit zijn ogen. Even later gaan zijn
ogen open. Hij kijkt me met grote angstige ogen aan. Ik voel binnen in me een soort paniek ontstaan.
Hoe moet ik hem geruststellen? Dan zegt een stem in mij: “Maak zielscontact met hem. Kijk hem diep
in de ogen en wees stil.” Dat deed ik. Ik keek hem diep in de ogen aan en glimlachte achter mijn
mondkapje. Ik werd helemaal warm van binnen en zijn ogen kregen een zachtheid die ik nog nooit
eerder had gezien. We zaten een tijdje in stilte. Na een poosje was het tijd om te gaan. Ik zei hem
gedag en liep de gang op. Toen ik omkeek, kwam zijn hand boven zijn dekens vandaan en zwaaide
hij naar mij. Een gevoel van dankbaarheid stroomt door mijn hart. Het was de laatste keer dat ik hem
zag.

Ria